Każdy dochód, w tym także ten uzyskiwany z umowy najmu, powinien zostać zgłoszony we właściwym urzędzie skarbowym. Za niedopełnienie tego obowiązku podatnikowi grożą surowe kary finansowe, a w ciężkich wypadkach nawet konsekwencje karne.
Fakt rozpoczęcia najmu należy zgłosić w urzędzie skarbowym. Wysokość podatku odprowadzana od dochodu uzyskiwanego w ten sposób może być obliczona na zasadach ogólnych lub w formie ryczałtu. Jest to podatek odprowadzany wyłącznie od kwoty czynszu, nie od dodatkowych opłat, np. za media, a także dotyczy kwoty rzeczywiście otrzymanego czynszu.
Formy opodatkowania najmu
Opodatkowanie na zasadach ogólnych, czyli według skali podatkowej, nie wymaga składania żadnych oświadczeń w urzędzie skarbowym, ponieważ ta forma zostaje wybrana za podatnika „z urzędu”. Ewentualną zmianę formy opodatkowania można zmienić składając w urzędzie skarbowym stosowne oświadczenie, ale jedynie w terminie do 20 stycznia nowego roku podatkowego. Podstawą opodatkowania będzie w przypadku umowy najmu dochód będący różnicą między przychodami a kosztami jego uzyskania.
Przychód z tytułu najmu powstaje w dniu faktycznego otrzymania czynszu od najemcy. Od prawidłowo obliczonego dochodu należy odprowadzić podatek w wysokości 18 lub 32%, a deklarację składa się raz w roku wraz z końcem roku podatkowego.
Dochody z najmu można także opodatkować w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Warunkiem korzystania z tego sposobu jest złożenie oświadczenia we właściwym ze względu na miejsce zamieszkania podatnika urzędzie skarbowym, najpóźniej do 20 stycznia bieżącego roku podatkowego. Jeśli podatnik zaczął uzyskiwać przychody w trakcie roku, musi złożyć takie oświadczenie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy dochód z tytułu najmu, lub do końca danego roku podatkowego, jeśli pierwszy dochód osiągnął w grudniu. Jeśli zgłoszenie nie zostanie dokonane dochody będą rozliczane na zasadach ogólnych, czyli według skali podatkowej.
Konsekwencje niezgłoszenia przychodów
Niezgłoszenie fiskusowi swoich dochodów, w tym także i tych osiąganych z najmu, skutkować może sankcjami karno-skarbowymi. Kary za konkretne przestępstwa i wykroczenia skarbowe ujęte są w Kodeksie Karnym-Skarbowym, i zależą od wartości czynu zabronionego, a tym samym wielkości uszczuplonego podatku. Wśród kar, jakie można nałożyć na podatnika uchylającego się od obowiązku podatkowego, jest kara grzywny, a nawet kara pozbawienia wolności. Kara grzywny może zostać orzeczona w wysokości do 720 stawek dziennych, a te z kolei ustalane są w oparciu o czynniki takie jak dochód sprawcy, jego sytuację rodzinną, sytuację majątkową. Najmniejsza wysokość stawki dziennej w roku 2014 r. wynosi 56 zł, najwyższa 22 400 zł. Oznacza to, że najniższa orzeczona grzywna może wynosić 560 zł, najwyższa zaś 16 128 000 zł.
Aby uniknąć konsekwencji przeoczenia wypełnienia obowiązku związanego ze zgłoszeniem w US dochodów z tytułu najmu, podatnik może wyrazić tzw. czynny żal, czyli zawiadomić urząd o swoim czynie, wskazać wszystkie okoliczności, jakie przyczyniły się do zaniedbania swojej powinności, wskazać ewentualne osoby współodpowiedzialne. Jednak samo przyznanie się do winy czy zapłacenie grzywny nie wystarczy. W obu bowiem przypadkach podatnik zobowiązany będzie także do zapłaty zaległego podatku należnego za cały okres osiągania przez niego dochodów z najmu, wraz z zaległymi odsetkami.
1 Komentarz
Generalnie za nieplacenie podatkow kary dla osob biednych i klasy sredniej sa bardzo dotkliwe. Dla bogatych sa czesto blahe bo nie sa procentowe tylko kwotowe. Widac ze sa skrojone pod biednych i klase srednia