Styl etno

0 746

Styl etno czerpie w zasadzie z kultury krajów całego świata. W swojej nowoczesnej wersji skupia się na oryginalnych dodatkach.

Okres świetności przeżył w latach 70. XX wieku, w momencie gdy młodzi ludzie buntowali się przeciw kulturze zachodniej i stworzonemu przez nią systemowi wartości. Odrzucili wówczas także obowiązujące kanony wnętrzarskie. Poszukując nowych inspiracji zwrócili się na „Wschód”. Wzorem stały się kraje Azji i Północnej Afryki (Indie, Maroko). Wystrój tamtejszych domostw przeniesiono do Europy, ale raził sztucznością i nienaturalnością. Dlatego też szybko wyszedł z mody. Styl etno ponownie odkryty został stosunkowo niedawno. Okazało się, że ludowe dodatki doskonale odnajdują się we wnętrzach nowoczesnych, przełamując ich chłód i nadając im charakteru.

araraadt/bigstockphoto.com

araraadt/bigstockphoto.com

W chwili obecnej nie odtwarza się jednak już wiernie wnętrz marokańskich czy indyjskich. Uzupełnia się je natomiast charakterystycznymi dla nich elementami. Przedmioty i dekoracje pochodzić mogą z różnych kultur – uzbeckie, łowickie, azjatyckie itd. Kolorowe elementy typowe dla sztuki ludowej łączy się na zasadzie kontrastu. Pojawiają się one najczęściej tylko w akcentach. Większe powierzchnie np. ściany są utrzymane w neutralnych, stonowanych odcieniach –  beżach, szarościach czy bieli. Typowa dla stylu etno jest również prostota form. Duże elementy mają minimalistyczne kształty. Są one kontrastem dla dodatków o korzeniach etnicznych.

We wnętrzach urządzonych w stylu etno dominują przede wszystkim barwy ziemi i kolory naturalne. Na jasnym tle doskonale odznaczają się odcienie czerwieni, żółci czy oliwkowej zieleni. Kojarzą się one nieodzownie z ludowością. Z tego typy barwami najlepiej komponują się naturalne materiały – drewno, wiklina, bambus, len, glina i wełna. Przedmioty z nich wykonane powinny prezentować się naturalnie. Odpowiedni klimat w pomieszczeniu budują nawet drobne elementy – maski czy figurki. Niezwykle istotne są również wzory, od prostych np. zygzaków i pasków, aż po bardziej skomplikowane. Hitem są wzorzyste poduszki, pledy i dywany. Ciekawym rozwiązaniem są też motywy zwierzęce – cętki, futra, ale sztuczne. Wnoszą one do pomieszczenia nieco dzikości, natury i sprawiają, że staje się ono bardziej wyraziste. Nie można jednak przesadzić, gdyż nietrudno jest przekroczyć cienką granicę pomiędzy dobrym smakiem a kiczem.

Styl etno przede wszystkim nie lubi przesady. Kluczem do sukcesu w tym przypadku są umiar i prostota. Nie należy też dosłownie kopiować innych kultur. Wystarczą odpowiednie dodatki i kolorystyka, aby stworzyć efektowną aranżację. Najważniejsze cechy stylu etno to więc:

  • naturalne kolory – beże, brązy, zgaszone zielenie, rdzawe odcienie zieleni, biel, czerń;
  • naturalne materiały  – drewno (najlepiej lokalne), bambus, len, wiklina,  cyna, ręcznie farbowane tkaniny, wełna, glina, mosiądz;
  • ręcznie wykonane dodatki, np. gliniane naczynia, ręcznie plecione kosze, koce i poduszki we wzory ludowe;
  • • umiar i prostota, zamiłowanie do rzemiosła ludowego, naturalność, bezpretensjonalność.

Podobne artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany *