Przedawnienie roszczeń z tytułu umowy najmu

0 10281

Dochodzenie niektórych roszczeń, w tym również wynikających z umowy najmu, bez względu na to czy są to zaległości czynszowe, czy obejmujące opłaty eksploatacyjne, są ograniczone w czasie. Po jego upływie dłużnik może odmówić wykonania świadczenia, a po stronie wierzyciela powstaje strata, której zadośćuczynienia czy naprawienia nie będzie mógł już domagać się od nieuczciwego lokatora. Jednakże roszczenia z tytułu najmu przysługują również najemcy, który może domagać się ich zadośćuczynienia od właściciela mieszkania. Dlatego tak ważne jest, by znać termin przedawnienia roszczeń, a także sytuacje, w których ulega on przerwaniu.

Terminy przedawnienia określa kodeks cywilny, a ich długość zależy od charakteru świadczenia. W przypadku najmu, który jest świadczeniem okresowym, czyli takim, które dłużnik zobowiązany jest spełniać periodycznie, w określonych odstępach czasu, np. płacąc comiesięczny czynsz, okres przedawnienia wynosi 3 lata i liczony jest od daty wymagalności danego świadczenia, czyli od dnia następującego po dniu wskazanym jako termin płatności.

Przedawnienie roszczeń z tytułu umowy najmu

fot. luckybusiness/bigstockphoto.com

Poza czynszem za wynajem najemca obowiązany jest do terminowej zapłaty opłat z tytułu eksploatacji mieszkania, tzw. mediów, a także innych opłat dodatkowych, które wynikają z umowy. Każde z tych świadczeń, podobnie jak czynsz, jest świadczeniem okresowym, czyli termin ich przedawnienia również wynosi 3 lata.

Innym typem roszczeń są te wynikające z wyrządzenia przez najmującego szkody skutkującej uszkodzeniem lub pogorszeniem stanu rzeczy. W takim wypadku wynajmujący ma jedynie rok od wydania rzeczy na domaganie się od lokatora jej naprawienia. Taki sam termin przysługuje najemcy na dochodzenie od wynajmującego zwrotu poniesionych nakładów na rzecz lub nadpłaconego czynszu.
Instytucja przedawnienia jest prawem dłużnika do odmowy spełnienia świadczenia po upłynięciu określonego terminu, i nie jest stosowana przez sąd z urzędu w przypadku wytoczenia powództwa przez wierzyciela. Oznacza to, że pozew obejmujący przedawnione roszczenie zazwyczaj nie zostanie przez sąd odrzucony, chyba że taki zarzut podniesienie dłużnik. Wyjątkiem są sytuacje, gdy sąd uzna, że uwzględnienie powództwa byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego lub byłoby nadużyciem prawa podmiotowego.

Bieg terminu przedawnienia może zostać przerwany:

  • przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju lub przed sądem polubownym, podjętą w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojeniu lub zabezpieczenia roszczenia,
  • przez uznanie roszczenia przez dłużnika.

Przerwanie biegu przedawnienia oznacza, że jego termin biegnie na nowo po zakończeniu danego postępowania. Natomiast roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju, lub też wyrokiem sądu polubownego czy ugodą zawartą przed sądem przedawnia się z upływem lat 10, bez względu na to, ile wynosi termin przedawnienia dla roszczeń tego rodzaju.

Podobne artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany *